Πρασινόσαυρα
Μεγάλη πράσινη σαύρα με μήκος σώματος έως και 13 εκατοστά και ουρά που φτάνει σε διπλάσιο μήκος. Τα αρσενικά έχουν λεπτότερη κοιλιά και μεγαλύτερο κεφάλι από τα θηλυκά. Εμφανίζει σχετική ποικιλομορφία σε χρώματα και σχέδια. Τα ανήλικα είναι ενιαίου ανοιχτού καφέ χρώματος. Ο τυπικός χρωματισμός και των δύο φύλων περιλαμβάνει έντονο πράσινο σώμα και άκρα, συχνά με σμαραγδί στίγματα, γαλάζιο λαιμό και σιαγόνα και υπόλευκη ή ανοιχτή κίτρινη κοιλιά. Ενίοτε το μισό πίσω μέρος του σώματος μπορεί να είναι ανοιχτό καφέ. Τα αρσενικά αποκτούν έντονο μπλε χρώμα στο λαιμό και πλευρικά του κεφαλιού κατά την περίοδο αναπαραγωγής. Τα θηλυκά μπορούν να ποικίλουν σε χρώματα, έχοντας γαλάζιο ή άσπρο λαιμό, ενιαίο πράσινο ή καφέ χρώμα στη ράχη, με ή χωρίς μαύρες κηλίδες, ενώ συχνά φέρουν δύο λευκές γραμμές πλευροραχιαία κατά μήκος του σώματος. Επίσης, έχουν παρατηρηθεί πληθυσμοί όπου και τα δύο φύλα εμφανίζουν ενιαίο έντονο πράσινο χρώμα, τόσο ραχιαία, όσο και στο κεφάλι, το λαιμό και την κοιλιά, ενώ το γαλάζιο απουσιάζει εντελώς.
Ημερόβια και ντροπαλή σαύρα που κρύβεται ταχύτατα στη βλάστηση όταν αισθανθεί κίνδυνο. Συχνά σκαρφαλώνει σε βράχους και θάμνους. Κοινή σε ενδιαιτήματα με υγρασία και βλάστηση όπως υγρότοποι, δάση και λιβάδια, αλλά συναντάται και σε ξηρότερους βιοτόπους όπως η μεσογειακή μακκία. Απαντά από το επίπεδο της θάλασσας έως και 2.200 μέτρα υψόμετρο. Η αναπαραγωγή ξεκινά το Μάιο και τα θηλυκά γεννούν 5-23 αυγά αρχές του καλοκαιριού. Τρέφεται με Ασπόνδυλα, αλλά και με μικρά Ερπετά. Ευκαιριακά θα καταναλώσει φυτική τροφή, όπως φρούτα.
Απαντά σε όλα τα Βαλκάνια και στη βόρεια Τουρκία. Στην Ελλάδα συναντάται σε όλη σχεδόν τη χώρα ηπειρωτικά, εκτός από την Πελοπόννησο, ενώ σπανίζει στη Στερεά Ελλάδα. Στη νησιωτική χώρα εξαπλώνεται μόνο στην Εύβοια, Θάσο, Σαμοθράκη και Κέρκυρα, και πιθανόν στους Παξούς και τη Σκιάθο.
Περιλαμβάνεται στο Παράρτημα IV της Οδηγίας των Οικοτόπων 92/43/ΕΟΚ, στο ΠΔ 67/81 και στο Παράρτημα II της Σύμβασης της Βέρνης. Χαρακτηρίζεται ως Μειωμένου Ενδιαφέροντος (LC) από την IUCN (2020) και από το Κόκκινο Βιβλίο των Απειλούμενων Ζώων της Ελλάδας (2009). Η κατάσταση διατήρησης του είδους χαρακτηρίζεται ως ικανοποιητική.
