Λιμνόφιδο
Μεσαίου μεγέθους φίδι, με μήκος αρσενικών έως 90 εκατοστά. Τα μεγαλύτερα θηλυκά μπορεί να φτάσουν τα 120 εκατοστά. Λεπτό επίμηκες κεφάλι με τα ρουθούνια και τα μάτια τοποθετημένα σχετικά ψηλά, κάτι που τους επιτρέπει να αναπνέουν και να βλέπουν ευκολότερα στο νερό. Ποικίλος χρωματισμός σε τόνους του γκρι και του πράσινου με μαύρες, κανονικά διατεταγμένες κηλίδες στη ράχη. Στην περιοχή του κεφαλιού ο χρωματισμός είναι συνήθως ενιαίος χωρίς κηλίδες ή στίγματα. Η κοιλιά είναι άσπρη, υποκίτρινη ή και κοκκινωπή με μαύρα σημάδια που πυκνώνουν στην περιοχή της κοιλιάς. Αν και τα μελανιστικά άτομα είναι σχετικά σπάνια, ορισμένοι πληθυσμοί έχουν πολύ σκούρο χρώμα. Ραχιαίες φολίδες τροπιδωτές διατεταγμένες σε 19 σειρές (σπάνια 21) στο μέσον του σώματος.
Υδρόβιο είδος που μπορεί να βρεθεί σε περιοχές με στάσιμα νερά αλλά και σε ποτάμια. Παρότι έχει βρεθεί μέχρι τα 2.200 μέτρα υψόμετρο, είναι πιο κοινό στις περιοχές χαμηλού υψομέτρου. Κολυμπάει πολύ καλά και μπορεί να παραμείνει κάτω από το νερό για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Ημερόβιο είδος το οποίο περνάει αρκετό χρόνο στον ήλιο για να θερμανθεί πριν μπει στο νερό. Το καλοκαίρι εγκαταλείπει το νερό το σούρουπο ή νωρίς την νύχτα. Τρέφεται κυρίως με ψάρια και λιγότερο με Αμφίβια. Ζευγαρώνει τον Απρίλιο και τα θηλυκά γεννούν τον Ιούνιο 5-25 αυγά σε υγρό χώμα ή σε βλάστηση σε αποσύνθεση. Αν κινδυνεύσει προσποιείται το νεκρό και σε ορισμένες περιπτώσεις βγάζει και αίμα από το στόμα.
Εξαπλώνεται στην ηπειρωτική Ελλάδα, την Πελοπόννησο, την Εύβοια και την Κρήτη. Έχει βρεθεί και σε ορισμένα άλλα νησιά κυρίως του ανατολικού Αιγαίου.
Προστατεύεται από το Προεδρικό Διάταγμα 67/81. Περιλαμβάνεται στο Παράρτημα IV της Οδηγίας των Οικοτόπων 92/43/ΕΟΚ και στο Παράρτημα IΙI της Σύμβασης της Βέρνης. Χαρακτηρίζεται ως Μειωμένου Ενδιαφέροντος (LC) από την IUCN (2020) και από το Κόκκινο Βιβλίο των Απειλούμενων Ζώων της Ελλάδας (2009). Η κατάσταση διατήρησης του είδους χαρακτηρίζεται ως Ικανοποιητική.
