Ελληνικό κονάκι
Το συνολικό μήκος σώματος των ενηλίκων ατόμων φτάνει έως 50 εκατοστά με την ουρά να έχει μήκος έως 28 εκατοστά. Έχει χρώμα γκριζωπό, γκριζοκάστανο ή χαλκοκάστανο. Στα θηλυκά και στα ανήλικα άτομα υπάρχει μια σκούρα γραμμή κατά μήκος της ράχης. Έχει μικρό κεφάλι, μικρά μάτια και πολύ μικρό ακουστικό πόρο.
Το ελληνικό κονάκι είναι μια εδαφόβια σαύρα που δραστηριοποιείται πολύ νωρίς το πρωί και αργά το απόγευμα, ενώ τις υπόλοιπες ώρες της ημέρας θερμορυθμίζει. Τον χειμώνα πέφτει σε νάρκη. Η αναπαραγωγή λαμβάνει χώρα την άνοιξη. Είναι ζωοτόκο είδος και στα μέσα καλοκαιριού το θηλυκό γεννά 6–12 μικρά. Τρέφεται με διάφορα Ασπόνδυλα, μικρά Ερπετά ή Αμφίβια και σπανίως κανιβαλίζει. Οι βασικές ομάδες λείας του είναι τα Γαστερόποδα, οι γαιοσκώληκες, οι Αράχνες και τα Έντομα. Ζει σε υγρές τοποθεσίες με πυκνή βλάστηση, όπως λιβάδια, κήποι, δάση και θαμνότοποι. Συνήθως βρίσκεται κρυμμένο κάτω από πεσμένους κορμούς, κλαδιά δέντρων, πέτρες, μέσα σε τρύπες άλλων ζώων, στη φυλλοστρωμνή και στη βλάστηση.
Το είδος κατανέμεται στα νότια Βαλκάνια. Στην Ελλάδα εξαπλώνεται από τα δυτικά του ποταμού Αξιού έως και την Πελοπόννησο και στα νησιά Εύβοια, Κέρκυρα και Λευκάδα.
Το ελληνικό κονάκι περιλαμβάνεται στο Παράρτημα ΙΙ της Σύμβασης της Βέρνης, στο Παράρτημα IV της Οδηγίας των Οικοτόπων (92/43/ΕΟΚ) και στο ΠΔ 67/1981. Χαρακτηρίζεται ως Μειωμένου Ενδιαφέροντος (LC) τόσο από την IUCN (2020) όσο και από το Κόκκινο Βιβλίο των Απειλούμενων Ζώων της Ελλάδας (2009). Αρκετές από τις περιοχές όπου ζει προστατεύονται. Τα κύρια προβλήματα που αντιμετωπίζει είναι η απώλεια ή η υποβάθμιση των ενδιαιτημάτων του λόγω εντατικοποίησης της γεωργίας και αστικοποίησης, οι πυρκαγιές και η οδική θνησιμότητα.
