Στικτή νεροχελώνα
Το χέλυο (καβούκι) είναι πεπλατυσμένο και το μήκος του φτάνει τα 25 εκατοστά, με τα θηλυκά να είναι συνήθως μεγαλύτερα από τα αρσενικά. Το χρώμα του χέλυου είναι σκούρο και συνήθως φέρει κίτρινα στίγματα. Κίτρινες κηλίδες υπάρχουν και στο λαιμό, στο κεφάλι και στα πόδια. Το πλάστρο (κοιλιακό καβούκι) είναι κιτρινωπό με σκούρες κηλίδες διαφόρων μεγεθών. Το χέλυο και το πλάστρο ενώνονται μόνο με τη γέφυρα. Τα δάκτυλα είναι ενωμένα με νηκτική μεμβράνη. Τα αρσενικά διακρίνονται από τα θηλυκά από το κοίλο σχήμα του πλάστρου (επίπεδο ή κυρτό στα θηλυκά).
Η στικτή νεροχελώνα είναι ημερόβιο είδος. Στις ψυχρότερες περιοχές της εξάπλωσης του, τους χειμερινούς μήνες, πέφτει σε νάρκη. Επιλέγει στάσιμα ή ρέοντα νερά με χαμηλή ροή με πυκνή βλάστηση, φυσικά ή ανθρωπογενή. Αποφεύγει τα ενδιαιτήματα που ξηραίνονται περιοδικά και τα ρυπασμένα ύδατα. Η αναπαραγωγική δραστηριότητα είναι πιο έντονη την άνοιξη και τα θηλυκά γεννούν 1-3 φορές το χρόνο. Είναι είδος παμφάγο, αλλά προτιμά να τρέφεται με μικρά υδρόβια ζώα (Ασπόνδυλα, γυρίνους, ψάρια).
Στην Ελλάδα έχει παρουσία στην ηπειρωτική χώρα, την Πελοπόννησο, τα νησιά του Ιονίου, την Εύβοια, τη Θάσο, τη Σαμοθράκη, τη Λέσβο, τη Λήμνο, τη Σάμο και την Κω.
Περιλαμβάνεται στη Σύμβαση της Βέρνης (Παράρτημα II και Αναθεωρημένο Παράρτημα Ι του Ψηφίσματος 6 του 1998) και στα Παραρτήματα II και IV της Οδηγίας των Οικοτόπων (92/43/ΕΟΚ), ενώ προστατεύεται και από την ελληνική νομοθεσία (ΠΔ 67/81). Είναι αρκετά δειλό είδος και χαρακτηρίζεται ως Σχεδόν Απειλούμενο (NT), τόσο από την IUCN (2020), όσο και από το Κόκκινο Βιβλίο των Απειλούμενων Ζώων της Ελλάδας (2009). Απειλείται κυρίως από την απώλεια των υγροτοπικών ενδιαιτημάτων του (αποστραγγίσεις, αντλήσεις, δόμηση, οδοποιία), τη ρύπανση τους, καθώς και από τον ανταγωνισμό με το εισβλητικό είδος Trachemys scripta.
