Δενδροβάτραχος
Μήκος σώματος έως και πέντε εκατοστά. Το τυπικό χρώμα της ράχης είναι έντονο πράσινο, ενώ μπορεί να αλλάζει χρώματα ανάλογα με τη θερμοκρασία ή την ώρα, μεταξύ γκρίζου, πράσινου και σκούρου καφέ, σχεδόν μαύρου. Φέρει μία σκούρα λωρίδα πλευρικά η οποία ξεκινά από το ρουθούνι και φτάνει έως και τα πίσω πόδια, σχηματίζοντας έναν χαρακτηριστικό ανασηκωμένο βρόχο στη βάση των πίσω ποδιών. Οι άκρες των δαχτύλων φέρουν κοτύλες προσκόλλησης με τις οποίες μπορεί και αναρριχάται επιδέξια. Το δέρμα είναι λείο και υγρό. Τα θηλυκά γίνονται μεγαλύτερα από τα αρσενικά, ενώ τα αρσενικά ξεχωρίζουν από τον κίτρινο-καφέ φωνητικό σάκο, σε αντίθεση με το λευκό λαιμό των θηλυκών.
Δραστηριοποιείται κυρίως τη νύχτα και σπάνια την ημέρα. Απαντά σε μικρούς και μεγάλους υγρότοπους κάθε είδους με ρηχά, στάσιμα νερά και υδροχαρή βλάστηση. Συνήθως την ημέρα ξεκουράζεται προσκολλημένος επάνω σε φύλλα έχοντας τα πόδια διπλωμένα κάτω από το σώμα. Στην Ελλάδα έχει παρατηρηθεί να σκαρφαλώνει έως και τέσσερα μέτρα ψηλά επάνω σε δέντρα. Η αναπαραγωγή διαρκεί από τα μέσα έως τα τέλη της άνοιξης. Τα αρσενικά μπαίνουν σε στάσιμα νερά και καλούν τα θηλυκά με τον χαρακτηριστικά δυνατό κοασμό τους. Τα θηλυκά γεννούν έως και 1.400 αυγά συνολικά σε μικρές συστάδες των 20-60, τις οποίες προσκολλούν στην υδρόβια βλάστηση. Οι γυρίνοι μεταμορφώνονται πλήρως μέσα στο καλοκαίρι. Εκκρίσεις του δέρματός του εμφανίζουν ελαφρά τοξικότητα και μπορούν να αποτρέψουν ορισμένους θηρευτές. Οι εκκρίσεις αυτές είναι ακίνδυνες για τον άνθρωπο, μπορούν όμως να προκαλέσουν ερεθισμό σε επαφή με τα μάτια.
Σχεδόν σε όλη την ηπειρωτική Ελλάδα (εκτός νομού Έβρου όπου αντικαθίσταται από τον ανατολικό δενδροβάτραχο), σε Πελοπόννησο, Εύβοια, Κρήτη, Ιόνια νησιά, Θάσο, Άνδρο, Σαμοθράκη, πιθανόν και σε άλλα νησιά.
Περιλαμβάνεται στο Παράρτημα IV της Οδηγίας των Οικοτόπων 92/43/ΕΟΚ, στο ΠΔ 67/81 και στο Παράρτημα II της Σύμβασης της Βέρνης. Χαρακτηρίζεται ως είδος Μειωμένου Ενδιαφέροντος (LC) από την IUCN (2020) και από το Κόκκινο Βιβλίο των Απειλούμενων Ζώων της Ελλάδας (2009). Η κατάσταση διατήρησης του είδους χαρακτηρίζεται ως ικανοποιητική.
