Νερόφιδο
Ένα φίδι μεσαίου μεγέθους με τα αρσενικά να φτάνουν τα 90 εκατοστά σε μήκος. Τα θηλυκά είναι μεγαλύτερα και πιο ογκώδη και μπορούν να ξεπεράσουν τα 120 εκατοστά. Μεγάλο κεφάλι με χαρακτηριστικό κιτρινωπό ή άσπρο πλατύ κολάρο στην περιοχή του λαιμού. Εμφανίζει μεγάλη χρωματική ποικιλία. Βασικό χρώμα συνήθως σε τόνους του γκρι, του πράσινου ή του καφέ με μαύρα στίγματα ή μπάρες στην ράχη και στα πλευρά. Αρκετά άτομα εμφανίζουν δύο ανοιχτόχρωμες γραμμές κατά μήκος της ράχης. Η κοιλιά είναι άσπρη, συνήθως με επάλληλα διατεταγμένα μαύρα στίγματα. Σε ορισμένους πληθυσμούς είναι πολύ συχνή η παρουσία μελανιστικών ατόμων. Ραχιαίες φολίδες τροπιδωτές διατεταγμένες σε 19 σειρές στο μέσον του σώματος.
Είδος που βρίσκεται συνήθως σε υγροτόπους αλλά μπορεί να ζήσει και πολύ μακριά από το νερό, ειδικά στα νησιά και σε ξηρές περιοχές. Ανθεκτικό στις χαμηλές θερμοκρασίες μπορεί να βρεθεί μέχρι τα 2.000 μέτρα υψόμετρο. Ημερόβιο φίδι που το πρωί λιάζεται στις όχθες πριν μπει στο νερό. Λιγότερο εξαρτημένο από το νερό σε σύγκριση με το νερόφιδο, κολυμπάει κατά και τρέφεται κυρίως με Αμφίβια αλλά και ψάρια. Οπορτουνιστικό στην διατροφή του μπορεί να φάει ακόμα Τρωκτικά, Ερπετά, νεοσσούς πουλιών και Ασπόνδυλα. Ζευγαρώνει κατά τον Απρίλιο- Μάιο και συχνά παρατηρούνται μεγάλες συγκεντρώσεις ατόμων, όπου τα πολυπληθέστερα αρσενικά προσπαθούν να ζευγαρώσουν με τα μεγαλύτερα θηλυκά. Τα θηλυκά γεννάνε 6-50 αυγά, συνήθως κολλημένα μεταξύ τους, μέσα σε βλάστηση σε αποσύνθεση. Αν κινδυνεύσει, εκκρίνει έντονα δύσοσμο υγρό και σε ορισμένες περιπτώσεις γυρίζει ανάποδα με ανοικτό το στόμα προσποιούμενο το νεκρό.
Το είδος έχει ευρεία εξάπλωση στην ηπειρωτική Ελλάδα, την Πελοπόννησο, την Εύβοια, την Κρήτη καθώς και σε πολλά από τα νησιά του Ιονίου και του Αιγαίου.
Προστατεύεται από το Προεδρικό Διάταγμα 67/81. Περιλαμβάνεται στο Παράρτημα ΙII της Σύμβασης της Βέρνης. Χαρακτηρίζεται ως Μειωμένου Ενδιαφέροντος (LC) από την IUCN (2020) και από το Κόκκινο Βιβλίο των Απειλούμενων Ζώων της Ελλάδας (2009).
